Indyjskie psy ulicy w dzień najczęściej śpią. Panujące wówczas upały nie
zachęcają do większej aktywności. Rzadko szczekają, jakby od
niechcenia, są niezwykle spokojne, poruszają się leniwie, zwykle tylko
po to by przejść z jednego legowiska do drugiego. Są wręcz
niezauważalne. Sypiają w cieniu drzewa, pod murem, pod samochodem, na
kupie piasku, w suchym i zaśmieconym rynsztoku, a niekiedy i na środku
ulicy. Niekiedy zastanawiałem się, czy poza wpływem upałów może i
bezmięsna z reguły na codzień dieta tych psów ma wpływ na ich niezwykły
wręcz spokój?
Pies ulicy w Indiach to głównie popularnie zwany przez badaczy indog
(Indian Native Dog), czyli indyjski typ pariasa, psa półdzikiego,
którego historia sięga co najmniej 14 tysięcy lat. Można je spotkać w
każdej wiosce i w każdym mieście indyjskim, szczególnie w pobliżu
śmietnisk, w slumsach i w dzielnicach zamieszkiwanych przez ludność
mniej zamożną. Tylko niewielką część psów ulicy stanowią krzyżówki
indoga z innymi rasami.
Gandhi Jayanti – to jedno z trzech narodowych świąt
Indii, obchodzone 2 października, w dniu urodzin Ojca Narodu Indyjskiego
– Mahatmy Gandhiego (Mohandas Karamchand Gandhi). Gandhi w walce
politycznej nieugięcie stosował zasadę niestosowania przemocy – ahimsa.
Dla wielu stał się symbolem właśnie takiej walki. W 2007 roku ONZ
ustanowiło dzień jego urodzin Międzynarodowym Dniem Bez Przemocy.
