Psy ulicy - część 1

Pies ulicy w Indiach to głównie popularnie zwany przez badaczy indog (Indian Native Dog), czyli indyjski typ pariasa, psa półdzikiego, którego historia sięga co najmniej 14 tysięcy lat. Można je spotkać w każdej wiosce i w każdym mieście indyjskim, szczególnie w pobliżu śmietnisk, w slumsach i w dzielnicach zamieszkiwanych przez ludność mniej zamożną. Tylko niewielką część psów ulicy stanowią krzyżówki indoga z innymi rasami.

Ewolucja indoga zachodziła w warunkach indyjskiej wsi i blisko terenów zalesionych, gdzie jeszcze stosunkowo niedawno pełno było drapieżników, co wyjaśnia dlaczego ten pies jest tak bardzo czujny i ostrożny. Jest poza tym bardzo inteligentny i silnie przywiązuje się do grupy, czy to swojej watahy, czy rodziny, która o niego dba. 

Psy ulicy, na ruchliwym moście, w czasie pory deszczowej

Dożywianie psów w Indiach odbywa się różnymi sposobami. Można np. spuszczać na sznurku miskę z resztkami z obiadu

Pięciomiesięczne rodzeństwo

Są ostrożne, ale z czasem nabierają ufności i są bardzo wierne

Wiele czasu upłynęło, zanim pierwszy z rodzeństwa odważył się wziąść ciastko z ręki

Indogi jako rasa wykształciły się w drodze naturalnej ewolucji i selekcji, gdzie osobniki silniejsze i zdrowsze doczekiwały się potomków. Tym samym są one perfekcyjnie dostosowane do życia w klimacie indyjskim i zwykle nie chorują, dożywając nawet i ponad 15 lat. Te dane jednak w moim przekonaniu dotyczą głównie psów żyjących na wsi. W warunkach indyjskiej metropolii bardzo wiele psów choruje i umiera przedwczeście. Wysokie zanieczyszczenie środowiska, skażona woda, żywienie się odpadami, ruch uliczny... wszystko to wpływa na kondycję psów.

W Ogrodzie Botanicznym Lal Bagh, w Bangalore

W Ogrodzie Botanicznym Lal Bagh

Indogi odżywiają się głównie tym co znajdą w śmieciach. Czasami polują, ale w dużych miastach takie okazje zdarzają się rzadko. Wielu Indusów dba o psy ulicy, podrzucając im resztki jedzenia. Dzieci bawią się z nimi i psy te stają się bardziej „udomowione”. Wracają zawsze do tego samego domu w porze posiłków, czekają na przyjazd z pracy „właściciela”, bronią obejścia domu jako swojego terytorium, alarmują otoczenie w przypadku pojawienia się węża oraz przepędzają wykradające jedzenie małpy. Jednak noc spędzają poza domem, najczęściej na ulicy i uczestniczą w życiu lokalnej hordy. 

    Staś i Nel. Zaginiony klejnot Indii


    Czerwone Drogi Auroville 

Psy ulicy - część 2
Co zabrać do Indii?