Regiony w Indiach

Północno-wschodnie Indie

Bardzo często w literaturze, opowieściach i mowie potocznej rozróżnia się między Indiami północnymi i południowymi, równocześnie zwracając uwagę na ich odmienną charakterystykę. Zakres używania określeń: Indie wschodnie, zachodnie i północno-wschodnie jest zdecydowanie bardziej ograniczony, jako że często wspomniane obszary kategoryzowane są, zwłaszcza w ujęciu historycznym, jako Indie północne lub południowe. Niektóre z tych obszarów odpowiadają terytoriom dawnych państw lub stanów, inne są różnorodnymi regionami geograficznymi, kulturalnymi, etnicznymi lub językowymi.

 

Indie z podziałem na stany

Indie północne trudno jasno zdefiniować. Na przestrzeni wieków używano wiele kryteriów wyznaczających różne granice tego obszaru. W najszerszym ujęciu to obszar całych północnych Indii, większość wschodnich oraz położona obecnie na terenie Pakistanu Dolina Indusu.

Tradycyjnie granica oddzielająca Indie północne od południowych była wyznaczona przez położone równoleżnikowo góry Windhja oddzielające Nizinę Hindustańską od Wyżyny Dekańskiej. Innym wyznacznikiem granic Indii północnych są tereny, na których dominują języki indyjsko-aryjskie lub gdzie przez ostatnie dwa tysiąclecia rozwijała się kultura pod silnym wpływem świata islamu, Persji i Azji Środkowej. Pewną pomocą w definiowaniu tego obszaru może być inicjatywa rządu indyjskiego, który wyznaczył dwie tak zwane strefy kultury zawierające w swojej nazwie przymiotnik "północny": stany Jammu i Kashmir, Punjab, Himachal Pradesh, Haryana, Rajasthan oraz terytorium związkowe Chandigarh (strefa kultury Indii północnych) oraz stany Madhya Pradesh, Chhattisgarh, Rajasthan, Haryana, Bihar, Jharkhand, Uttar Pradesh, Uttarakhand oraz Delhi (strefa kultury Indii północno-środkowych). Warto jednak pamiętać, że niektóre stany przynależą do kilku stref ustalonych przez rząd, co może prowadzić do konfuzji. Przykładowo Bihar nie jest kojarzony przez Indusów jako Indie północne, lecz wschodnie, mimo iż według podziału Ministwa Kultury Indii przynależy do obu tych stref.

W Indiach północnych dominują języki indo-aryjskie (lista jest długa i obejmuje: hindi, urdu, pendżabski, języki Rajasthanu, Biharu, harjanwi, kaszmirski i inne). Wyjątkami są języki północno-drawidyjskie, austroazjatyckie oraz tybeto-birmańskie.

Do Indii zachodnich zalicza się stany Gujarat oraz Maharashtra, a przed podziałem Indii w 1947 roku także (obecnie na terenie Pakistanu) Sindh i Balochistan (Beludżystan). Najczęściej mówionymi językami są języki indo-aryjskie: marathi, gudźarati oraz konkani.

Indie wschodnie to: Zachodni Bengal, Orissa, Bihar i Jharkhand. Nie licząc Orissy, a dołączając terytorium dzisiejszego Bangladeszu, cały ten obszar tworzył historyczną krainę Bengal. Większość mieszkańców tego obszaru posługuje się językiem bengalskim (indo-aryjski).

Indie północno-wschodnie tworzą: Sikkim, północny Bengal (dystrykty Darjeeling (Dardżyling), Jalpaiguri (Dżalpajguri), Koch Bihar) oraz tzw. Siedem Stanów Siostrzanych (Seven Sister States: Arunachal Pradesh, Assam, Manipur, Meghalaya, Mizoramm, Nagaland, Tripura). Na obszarze tym dominują języki tybeto-birmańskie.

Indie południowe („Dravida”) obejmuje stany Andhra Pradesh, Karnataka, Tamil Nadu i Kerala oraz terytoria związkowe: Pondicherry oraz Lakshadweep (Lakszadiwy). Używane najczęściej na tych obszarach języki należą do języków drawidyjskich i są to: kannada, malajalam, telugu i tamilski, a także język tulu oraz kodava.

Zdjęcie: kameshiagencys.com

Indie Północne mapa 1:1 500 000 Nelles
Indie Południowe mapa 1:1 500 000 Nelles