Polityka afirmatywna i system dżati w Indiach II


System rezerwacji (polityka afirmatywna) został wprowadzony na dużą skalę w niepodległych Indiach. Dla kandydatów określonych upośledzonych grup społecznych obniżono znacznie kryteria dostępu do państwowych, prestiżowych uczelni oraz na stanowiska administracji rządowej. Orędownik takiego rozwiązania dr Ambedkar chciał jednak, by maksymalny okres obowiązywania systemu kwotowego wynosił 10 lat. Zdawał sobie bowiem sprawę, że takie rozwiązanie działa na niekorzyść integracji społecznej. Jednak po upływie pierwszej dekady obowiązywania systemu, kilkakrotnie zdecydowano o jego przedłużeniu, a nawet rozszerzeniu. W rezultacie obowiązuje do dzisiejszych czasów, mimo ostrej krytyki ze strony wielu polityków, w tym już samego Nehru (pierwszego premiera niepodległych Indii), który w 1961 roku opowiedział się przeciwko temu systemowi, zauważając, że prowadzi do obniżenia standardów funkcjonowania instytucji publicznych. Nehru chciał pomóc klasom upośledzonym w uzyskaniu dobrego wykształcenia, jednak nie faworyzowania ich w selekcji na stanowiska. Raz utworzony system zaczął jednak żyć własnym życiem i obecnie jedynie garstka najlepiej wykształconych kandydatów na prestiżowe uczelnie, wywodzących się z klas wyższych indyjskiego społeczeństwa, ma szanse na dobre studia i oraz na objęcie posad w państwowej administracji. W konsekwencji znacznie obniżył się poziom funkcjonowania instytucji państwowych, a indyjska, dobrze wykształcona młodzież jest sfrustrowana i z braku perspektyw we własnym kraju szuka w miarę posiadanych środków szczęścia za granicą (drenaż mózgów).

Polityka afirmatywna i system dżati w Indiach I




W czerwcowym wydaniu miesięcznika Znak ukazał się artykuł Marty Zdzieborskiej „Niedotykalni na papierze”.

Autorka poruszyła w nim bardzo ważną problematykę tak zwanej „polityki afirmatywnej” współczesnych Indii, polegającej w skrócie na tym, że dla określonych grup uznawanych za upośledzone społecznie (dalitów, czyli niedotykalnych oraz przedstawicieli tzw. niskich kast i mniejszości religijnych) rezerwuje się pulę miejsc na uczelni oraz określoną liczbę stanowisk w administracji publicznej.

Artykuł trafnie przedstawia wiele ciekawych i zarazem bardzo społecznie nieporządanych zjawisk towarzyszących implementacji polityki afirmatywnej, takich jak kupowanie „lepszej” przynależności, zdarzające się ciągle przypadki dyskryminacji osób niskiego pochodzenia, pogłębianie się podziałów społecznych. Pani Marta przyjęła jednak w swoim artykule założenie, bardzo często zresztą powtarzane, że system kastowy w Indiach z natury jest zły i powienien być wyeliminowany. Poniżej przedstawiam kilka uwag na ten temat oraz nawiązuję do pewnych wydarzeń z historii Indii w dużym stopniu wyjaśniających przyczyny pojawienia się niektórych zjawisk.

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *